دیجی‌کالا مگ

هنگام بازی با فیجت اسپینر این اصول ایمنی را رعایت کنید اخیرا مجموعه‌ای از اصول راهنمای ایمنی برای استفاده از فیجت اسپینر منتشر شده که باعث می‌شوند بتوانید تجربه‌ای بهتر و ایمن‌تر هنگام استفاده از این گجت‌ها داشته باشید. این قواعد ایمنی بویژه درباره اسپینرهای فلزی و آن دسته از اسپینرها که از باتری اس,هنگام,بازی,فیجت,اسپینر,اصول,ایمنی,رعایت,کنید ...ادامه مطلب

معرفی Euro NCAP؛ آزمون ایمنی خودروها چگونه انجام می‌شود؟ احتمالا تابه‌حال کلیپ‌های تست تصادف بعضی از اتومبیل‌ها را دیده‌اید؛ اتومبیل‌هایی که در محیطی ویژه با سرعت‌ مشخصی به مانع برخورد می‌کنند. موسسات مختلفی در سراسر جهان هستند که این تست‌ها را انجام می‌دهند. یکی از مشهورترین این موسسات یورو ان‌کپ ا, ...ادامه مطلب

بیشتر از ۹۹ درصد کارآزمایی‌های بالینی که روی داروهای آلزایمر انجام شده موفق آمیز نبوده‌اند. این باعث شده بسیاری فکر کنند که احتمالا شرکت‌های داروسازی در ساخت داروهایشان به دنبال اهداف اشتباهی بوده‌اند. اکنون مطالعاتی که روی موش‌های آزمایشگاهی انجام شده، اهداف بالقوه‌ی جدیدی را پیش روی داروسازان می‌گذارد. دانشمندان از تحقیق جدید خود نتیجه گرفته‌اند که نوعی سوء تفاهم باعث می‌شود سامانه‌ی ایمنی بدن، سیناپس‌ یا همان اتصال بین سلول‌های عصبی مغز را بخورد! عصب‌شناسی از مدرسه‌ی پزشکی ویرجینیا در شارلوتس‌ویل به نام «جاناتان کیپنیس» می‌گوید: «این کار جدید خیلی زیباست و به خوبی روشن می‌کند که در مراحل اولیه‌ی بیماری چه رخ می‌دهد.» بیشتر داروهای جدید آلزایمر با هدف از بین بردن پروتیینی به نام «بتا آمیلوئید» ساخته می‌شوند. این پروتیین روی سلول‌های عصبی بیماران مبتلا به آلزایمر پلاک‌های چسبنده ایجاد می‌کند. «بت استیونس» از بیمارستان کودکان بوستون که رهبری گروه پژوهشی را بر عهده دارد می‌گوید: «کسانی که آلزایمر دارند نسبت به افراد عادی مقدار بیشتری از این رسوبات در مغزشان یافت می‌شود. البته پلاک‌های بیشتر لزوما به معنی علائم بیشتر بیماری مثل فراموشی و عدم توانایی در تمرکز نیست.» استیونس ادامه می‌دهد چیزی که با کاهش توانایی‌های شناختی در بیماران آلزایمر مرتبط است و به وضوح می‌توان آن را دید (دست کم در موش‌های حامل ژن‌های موثر در ابتلا به آلزایمر)، از بین رفتن سیناپس‌ها یا محل تماس سلول‌های عصبی به یکدیگر است. اتصال بین سلول‌های عصبی جاییست که پیام‌رسان‌های عصبی آزاد می‌شوند تا فعالیت الکتریکی در مغز کلید بخورد. استیونس بیشتر عمر کاری خود را صرف مطالعه‌ی فرایندهای طبیعی که از هنگام تولد تا نوجوانی سیناپس‌های ضعیف یا نالازم را از بین می‌برند، کرده است. این کار سیستم ایمنی باعث می‌شود که فقط اتصالات مهم‌تر باقی بمانند و با قدرت بیشتری کار کنند. در این فرایند، پروتیینی به نام C1q زنجیره‌ای از واکنش‌های شیمیایی ایجاد می‌کند که باعث شناسایی سیناپس‌های هدف می‌شود. استیونس می‌گوید وقتی سیناپس هدف شناسایی شد، «میکروگلیاها» که اعضای سامانه‌ی دفع زباله‌ی مغز هستند، سیناپس را می‌خورند. او اشاره می‌کند که اگر به هنگام رشد مغز در دوران جنینی، کودکی یا نوجوانی این سیستم خراب شود و درست کار نکند، م, ...ادامه مطلب

وقتی وارد زندگی مشترک می‌شوید، تقریبا همه‌ی لحظات را با همسر خود به اشتراک می‌گذارید. خوابیدن، غذا خوردن و ورزش کردن شما شبیه به هم می‌شود. طبق پژوهشی جدید، ظاهرا که سیستم ایمنی بدن شما هم خیلی شبیه به هم می‌شود. سیستم ایمنی بدن هریک از افراد جامعه مختص به خود آن‌هاست. این سیستم در افراد مختلف، بسته به تعداد، نوع یا وضعیت فعال‌سازی سلول‌های ایمنی تفاوت می‌کند. همین تفاوت‌هاست که باعث می‌شود یک ویروس آنفولانزا بلافاصله پس از ورود به بدن یک فرد او را بیمار کند و فرد دیگر را پس از گذشت یک یا دو روز مریض کند. «آدریان لیستون» (Adrian Liston) و همکارانش از دانشگاه کاتولیک لوون در بلژیک نمونه‌های خونی ۶۷۰ فرد سالم بین سنین ۲ تا ۸۶ سال را مطالعه کردند. برای هر فرد، گروه پژوهشی تعداد سلول‌های ایمنی را در ۵۴ وضعیت فعال‌سازی مختلف آزمایش کرد. این گروه سپس نمونه‌های خون دیگری از یک-چهارم آن‌ها را در طول ۶ ماه بررسی کرد. پروفایل‌های ایمنی آن‌ها در طول این مدت کاملا ثابت بود و حتی وقتی آن را به هم می‌زدند، دوباره به وضعیت اولیه‌ی خود باز می‌گشت. البته اگر افراد به بیماری‌هایی مثل اسهال و استفراغ مبتلا شوند یا واکسن آنفولانزا دریافت کنند، اندکی سیستم ایمنی آن‌ها به هم می‌خورد و سپس دوباره به حالت عادی بازمی‌گردد. در حین همین آزمایش، لیستون و همکارانش به پدیده‌ی جالبی برخورد کردند. اینکه سیستم ایمنی کسانی که با هم زندگی می‌کنند خیلی شبیه به هم است. لیستون می‌گوید: «در سیستم ایمنی این افراد ۵۰ درصد تنوع کمتری دیده می‌شود که اثر خیلی چشمگیری است.» افرادی که زندگی مشترک دارند، رژیم غذایی و سبک زندگی‌شان خیلی شبیه به هم است. به این پدیده «مطابقت ازدواج» (Spousal Concordance) می‌گویند. محیط مشترک هم بسیار تاثیرگذار است. مثلا بعضی از انواع آلودگی می‌توانند روی سیستم ایمنی بدن تاثیر بگذارند و از آن‌جا که زوج‌ها محیط زندگی مشترکی دارند، به طور یکسان تاثیر می‌بینند. «هولدن ماکر» (Holden Maeker) از مدرسه‌ی پزشکی استنفورد در کالیفرنیا فکر می‌کند که سیستم ایمنی بدن زوج‌ها می‌تواند به دلیل اینکه آن‌ها ویروس‌های یکسانی در بدنشان دارند، شبیه به هم شود. به نظر می‌رسد افرادی که زندگی مشترک دارند، حتی باکتری‌های روده‌ی شبیه هم داشته باشند و این به نوبه‌ی خود بر روی سیستم ایمنی تاثیر دارد. شباهت این , ...ادامه مطلب