دیجی‌کالا مگ

عجایب خلقت (قسمت دهم)؛ نام این حیوان عجیب چیست؟نامش نیالا (Nyala) است. یک آنتلوپ که شاخ مارپیچ دارد و بومی آفریقای جنوبی است. نیالا به خانواده گاوسانان (Bovidae) تعلق دارد. این خانواده در اصل بزرگ‌ترین خانواده از راسته زوج‌سمان است که در اکثر گونه‌ها, ...ادامه مطلب

عجایب خلقت (قسمت نهم)؛ پاییز و زنبورهای کاغذیبسیاری از حیوانات لانه‌های پیچیده می‌سازند، خانه‌های آن‌ها تو در تو است اما از میان همه آن‌ها کم‌تر معماری را می‌توان پیدا کرد که با تبحر خارق‌العاده زنبورهای کاغذی خانه‌سازی کند. زنبورهای کاغذی، فیبرهای چوبی گیاهی را جویده، کاغذ می‌سازند و از آن برای لانه‌سازی استفاده می‌کنند. هر لانه زنبور کاغذی متشکل از دسته‌ای از اتاقک‌های حاوی تخم است که بعدها از ا,زنبورهای ...ادامه مطلب

عجایب خلقت (قسمت پنجم)؛ نام این حیوان عجیب چیست؟ این سوسک پادراز و باهوش یک روش منحصربه‌فرد برای بقا در صحرای خشک و دو‌رافتاده نامیبیا واقع در جنوب غربی آفریقا دارد. صحرای نامیب، یکی از بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین صحراهای جهان است که از خشکی به اقیانوس اطلس رسیده و با مرزهای سه کشور نامیبیا، بخش‌هایی از آنگولا و آفریقای جنوبی نیز هم‌جوار است. در این خشک‌ترین نقطه از جهان اما یک موجود کوچک و زیبا راه‌حل جالبی برای بقا پیدا کرده، با ما همراه باشید تا شما را با نوشنده صحرا، سوسک سیاه نامیب آشنا کنیم.هم‌جواری صحرای نامیب با اقیانوس اطلس حیات در صحرا در این چشم‌انداز وسیع و خارق‌العاده بکر نامیب که یک ,عجایب,خلقت,قسمت,پنجم؛,نام,این,حیوان,عجیب,چیست؟ ...ادامه مطلب

عجایب خلقت، قسمت سوم: نام این حیوان عجیب چیست؟ ممکن است مدفوع احشام و سایر نشخوارکنندگان برای ما نامطبوع باشد، اما برای سوسک‌های سرگین یک منبع غذایی غنی محسوب می‌شود. سوسک‌های سرگین از سرگین حیوانات برای تغذیه فرزندانشان استفاده می‌کنند. آن‌ها مدفوع را زیر زمین و البته نزدیک به سطح دفن کرده و بر روی, ...ادامه مطلب

عجایب خلقت، قسمت دوم: دنیای اعجاب‌انگیز شته‌ها بسیاری از حشرات زمانی که منابع غذایی زیاد در اختیار داشته باشند، با سرعت خارق‌العاده‌ای تکثیر می‌شوند. نفر اول این مسابقه هم شته‌ها هستند. شته‌ها نیم سخت‌بالانی هستند که شیره شیرین گیاهان را می‌مکند. شته‌های نخود که به دلفین‌های سبز هم شهرت دارند، نوعی , ...ادامه مطلب

عجایب خلقت، قسمت اول: نام این حیوان عجیب چیست؟ پیش از این مقالاتی در مورد حیوانات ناشناخته منتشر کردیم که با استقبال دوستداران محیط زیست و همراهان دیجی‌کالامگ همراه بود، به همین خاطر تصمیم گرفتیم هر هفته مجموعه‌ای جذاب از حیوانات عجیب و ناشناخته را معرفی کنیم. همان‌طور که در جریان هستید، از دو هفته , ...ادامه مطلب

جاده‌ای خاکی ما را به سمت پارک ملی ماسای مارا می‌برد. جاده‌ای که دو ساعت تمام با سرعت زیاد در آن حرکت می‌کنیم و دست آخر هم ماشینمان را خراب می‌کند. در حقیقت اگر این تویوتا هایس مستحکم خراب نمی‌شد باید تعجب می‌کردیم. به جز این جاده‌ی خاکی طولانی، آپشن سفر با هواپیماهای کوچک هم وجود دارد. هواپیماهایی که به فرودگاهی کوچک در وسط پارک ملی پرواز می‌کنند. منتها هواپیما سواری خیلی گران است و ترجیح می‌دهیم در همین فضای ادونچری خاک بخوریم. پارک ملی ماسای مارا در جنوب غرب کنیا و مرز تانزانیا قرار دارد. این پارک در حقیقت قطعه‌ی کوچکی از پارک ملی سرنگتی در کشور تانزانیا به حساب می‌آید که در کنیا ادامه پیدا کرده است. سرنگتی همان جاییست که عمده‌ی فیلم‌های حیات وحش آفریقا در آن ساخته می‌شوند. طبق وعده، قرار است در ماسای مارا هیجان‌انگیزترین چیزها را ببینیم. دیروز در دریاچه‌ی نایواشا، به هنگام قایق‌سواری لحظه‌ی ماهی‌گیری عقاب‌ها را دیدیم و اسب‌های آبی که گاهی اوقات سرشان را از سطح آب بیرون می‌آوردند. نایواشا از منظر زیبایی و آرامش قطعه‌ای از بهشت بود و ماسای مارا به عکس آن، وحشی به نظر می‌رسد. دشتی همچنان پر از علف‌های زرد رنگ بلند که خبر زیادی از آکاسیاهای آمبوسلی در آن نیست. با این حال ماسای مارا از آمبوسلی سرسبزتر است و درختان بیشتری دارد. اکنون فصل مهاجرت گله‌های میلیونی وایلدبیست‌ها به این منطقه است و قرار است فردا صبح با آن‌ها مواجه شویم. محل اقامت ما در ماسای مارا یک کمپ ابتدایی با چادرهای دائمی و به غایت بی امکانات است. چند نفر که لباس‌های محلی ماسایی پوشیده‌اند آن‌جا را اداره می‌کنند و غذاهایی درست می‌کنند که فقط به خاطر رفع گرسنگی می‌توان آن‌ها را خورد. هیچ گروه خارجی این‌جا نیست و فقط خودمان هستیم. هرچند که برق این‌جا با موتور برق تامین می‌شود و آب درست و حسابی ندارد، ولی در عوض فضا خیلی آفریقایی‌تر است و نسبت به اقامت در لوژ و هتل لذت بیشتری می‌بریم. شب ماسای مارا هم مثل آمبوسلی رویایی است و تماشای ستارگان درحالی که به همراه مردم محلی کنار آتش نشسته‌اید و کباب ماسایی می‌خورید، تجربه‌ی متفاوتی است. ورودی پارک ملی ماسای مارا درست شبیه به آمبوسلی است. صف ماشین‌ها، گرفتن مجوز، دست‌فروش‌هایی که صنایع دستی می‌فروشند و یک مقدار معطلی. هیچ وقت فکرش را نمی‌کردیم که ساعتی پس ا, , ...ادامه مطلب

جاده‌ای خاکی ما را به سمت پارک ملی ماسای مارا می‌برد. جاده‌ای که دو ساعت تمام با سرعت زیاد در آن حرکت می‌کنیم و دست آخر هم ماشینمان را خراب می‌کند. در حقیقت اگر این تویوتا هایس مستحکم خراب نمی‌شد باید تعجب می‌کردیم. به جز این جاده‌ی خاکی طولانی، آپشن سفر با هواپیماهای کوچک هم وجود دارد. هواپیماهایی که به فرودگاهی کوچک در وسط پارک ملی پرواز می‌کنند. منتها هواپیما سواری خیلی گران است و ترجیح می‌دهیم در همین فضای ادونچری خاک بخوریم. پارک ملی ماسای مارا در جنوب غرب کنیا و مرز تانزانیا قرار دارد. این پارک در حقیقت قطعه‌ی کوچکی از پارک ملی سرنگتی در کشور تانزانیا به حساب می‌آید که در کنیا ادامه پیدا کرده است. سرنگتی همان جاییست که عمده‌ی فیلم‌های حیات وحش آفریقا در آن ساخته می‌شوند. طبق وعده، قرار است در ماسای مارا هیجان‌انگیزترین چیزها را ببینیم. دیروز در دریاچه‌ی نایواشا، به هنگام قایق‌سواری لحظه‌ی ماهی‌گیری عقاب‌ها را دیدیم و اسب‌های آبی که گاهی اوقات سرشان را از سطح آب بیرون می‌آوردند. نایواشا از منظر زیبایی و آرامش قطعه‌ای از بهشت بود و ماسای مارا به عکس آن، وحشی به نظر می‌رسد. دشتی همچنان پر از علف‌های زرد رنگ بلند که خبر زیادی از آکاسیاهای آمبوسلی در آن نیست. با این حال ماسای مارا از آمبوسلی سرسبزتر است و درختان بیشتری دارد. اکنون فصل مهاجرت گله‌های میلیونی وایلدبیست‌ها به این منطقه است و قرار است فردا صبح با آن‌ها مواجه شویم. محل اقامت ما در ماسای مارا یک کمپ ابتدایی با چادرهای دائمی و به غایت بی امکانات است. چند نفر که لباس‌های محلی ماسایی پوشیده‌اند آن‌جا را اداره می‌کنند و غذاهایی درست می‌کنند که فقط به خاطر رفع گرسنگی می‌توان آن‌ها را خورد. هیچ گروه خارجی این‌جا نیست و فقط خودمان هستیم. هرچند که برق این‌جا با موتور برق تامین می‌شود و آب درست و حسابی ندارد، ولی در عوض فضا خیلی آفریقایی‌تر است و نسبت به اقامت در لوژ و هتل لذت بیشتری می‌بریم. شب ماسای مارا هم مثل آمبوسلی رویایی است و تماشای ستارگان درحالی که به همراه مردم محلی کنار آتش نشسته‌اید و کباب ماسایی می‌خورید، تجربه‌ی متفاوتی است. ورودی پارک ملی ماسای مارا درست شبیه به آمبوسلی است. صف ماشین‌ها، گرفتن مجوز، دست‌فروش‌هایی که صنایع دستی می‌فروشند و یک مقدار معطلی. هیچ وقت فکرش را نمی‌کردیم که ساعتی پس ا, ...ادامه مطلب